|
Teflon (PTFE) jest bardzo popularnym materiałem charakteryzującym się najniższym współczynnikiem tarcia wśród substancji stałych oraz niezwykłą odpornością chemiczną oraz cieplną. Jako najcenniejsze zalety wymienia się między innymi wysoką odporność chemiczną, gdyż PTFE nie rozpuszcza się praktycznie w żadnym rozpuszczalniku. Jest to jednak tylko kilka z najważniejszych cech. Niestety, teflon to stosunkowo mało odporny mechanicznie materiał i nie należy do grupy tworzyw o wysokiej sztywności. Inne nazwy handlowe teflonu (PTFE) to: Fluon, Tarflen, Boraflon, Reploflon, Halon, Polyflon.
Płyty wykonane z PTFE charakteryzuje:
- Odporność na temperaturę w zakresie od -160º C do +260º C.
- Niezwykle wysoka gęstość od 2,14 do 2,20 g/cm3.
- Największa - wśród polimerów - odporność niemal na wszystkie istniejące substancje chemiczne.
- Kompletny brak absorpcji - całkowity brak chłonności wody.
- Najniższy współczynnik tarcia wśród istniejących substancji stałych.
- Doskonałe właściwości dielektryczne i antyadhezyjne.
- Wysoka masa molowa i wynikająca z tego wysoka temperatura topnienia fazy krystalicznej wynosząca ok. +327°C.
- Bardzo wysoka odporność chemiczna, jest praktycznie niewrażliwy na działanie rozpuszczalników - wyjątek stanowi fluor i niektóre jego związki działające agresywnie na PTFE.
- Całkowity brak efektu Stick-Slip.
- Doskonałe właściwości dielektryczne, niezależne od temperatury pracy oraz częstotliwości powtarzających się cykli.
- Bardzo dobra odporność na promieniowanie UV i wpływ czynników atmosferycznych, w tym ozonu.
- Bardzo dobra odpornością na starzenie tj. (brak rys, zapadnięć, wklęśnięć i pęknięć materiału).
- Bardzo wysoka odporność palna - jest praktycznie jedynym w pełni niepalnym polimerem.
- Całkowita fizjologiczna obojętność.
- Słaba odporność mechaniczna - materiał wykazuje podatność na pełzanie lub rozrywanie nawet pod niewielkim obciążeniem, z tego powodu do celów konstrukcyjnych stosuje się jego modyfikacje z różnymi dodatkami tj. (włókno szklane, grafit, węgiel, brąz, stal, dwusiarczek molibdenu lub postać zmodyfikowaną PTFE TFM).
- Bardzo wysoka ciągliwość oraz udarność, również w zakresie bardzo niskich temperatur nawet do ok. -150°C.
- Stosunkowo wysokie zużycie cierne w dość krótkim czasie w stosunku do innych materiałów z grupy polimerów.
- Dosyć niska odporność na wysokoenergetyczne promieniowanie.
- Materiał ulega degradacji w temperaturze +360°C, wytwarzając w trakcie trwania tego procesu bardzo agresywny i toksyczny kwas fluorowodorowy.
Czysty teflon, PTFE (politetrafluoroetylen) topi się w temperaturze ok. +327 °C, ale wykazuje bardzo dużą lepkość niepozwalającą na przetwórstwo typowe dla termoplastów. W temperaturze ok. +260 °C przechodzi z fazy krystalicznej do fazy ciekłokrystalicznej, w której staje się przezroczysty i dość miękki, ale nie płynny.
Jedną z najważniejszych cech PTFE jest jego wyjątkowo mała swobodna energia powierzchniowa, dzięki której ma on doskonałe właściwości smarujące oraz nie przywierają do niego żadne zanieczyszczenia. Inną ważną właściwością PTFE jest jego wysoka odporność chemiczna. Praktycznie nie reaguje on z żadnymi substancjami oraz w niczym się nie rozpuszcza, nawet w stężonym kwasie fluorowodorowym, do którego przechowywania jest wykorzystywany.
Cechy PTFE sprawiły, że materiał ten stał się w pewnym stopniu uniwersalny, a jego wszechstronne i powszechne zastosowanie we wszystkich dziedzinach przemysły stawiają teflon w czołówce tworzyw sztucznych najchętniej wykorzystywanych przez producentów.
|
